©lisettevanstraaten
Na de mislukte bevrijding van Arnhem vluchtte mijn vader, de toen 14-jarige Jan van Straaten, met zijn familie naar de Veluwe en woonde met nog zo’n 160 andere evacués uit Arnhem in Hotel Zilven nabij Loenen. Eind december 1944 werd het hotel ook in bezit genomen door Duitse Fallschirmjäger. Er werden veel ruimtes door de Duitsers geannexeerd en het was met de gezamenlijkheid en de gemeenschappelijke voorzieningen gedaan. ‘Vanaf dat moment moest iedereen voor zijn eigen voedsel zorgen. Op hun slaapkamers bouwden de logés de wonderbaarlijkste potkachels, met hele lange kachelpijpen die uit het rieten dak staken’ *.
Op 24 maart 1945 vond er in het hotel een ramp plaats; de vlammen sloegen uit het rieten dak. De brand was niet te blussen en binnen twee uur brandde het hotel volledig uit. De Duitsers maakten zich daarna klaar voor vertrek en hadden zich de nacht na de brand helemaal volgezopen met de wijn die ze hadden gevonden in de kelders van het totaal verwoeste hotel. In deze oude hotelkelder hadden ze ook een vleugel gevonden en het bos ingesleept.
Een Duitser speelde hierop prachtige muziek: het pianoconcert nr 2 van Sergei Rachmaninov. Het verhaal gaat dat oma dit muziekstuk vaak nog zelf op de piano speelde wanneer iedereen het pand verliet na haar verjaardag.
Op de foto is te zien: Het bos, de ruïnes van het verwoeste Hotel Zilven en oma van Straaten die op haar piano speelt.
* Citaat uit het artikel: De evacuatie van Arnhem door de ogen van de Familie van Straaten, HP/de Tijd 16 september 1994, geschreven door Els Timmerman.
